ხელოვნებათმცოდნე, ცენტრის უფროსი მეცნიერი თანამშრომელი, ხელოვნებათმცოდნეობის კანდიდატი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო  –  წლების მანძილზე მუშაობს ძველი ქართული არქიტექტურის ნიმუშების კვლევისა და დაცვის დარგში, ურბანული მემკვიდრეობის შესწავლისა და აღრიცხვა-ფიქსაციის სფეროში.
საქმიანობა  –  არის ICOMOS-ის  საქართველოს ეროვნული კომიტეტის წევრი;  ასოციაციის “საზოგადოება და კულტურული  მემკვიდრეობა”  დამფუძნებელი და წევრი  –  2005 წლიდან;  მონაწილეობს საქართველოს კულტურის სამინისტროსა და კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ფონდის პროექტებში ქალაქების  –  თბილისის, ბათუმის, თელავის ურბანული მემკვიდრეობის   ინვენტარიზაციის კუთხით; ამჟამად ჩართულია ქ. თბილისისა და ქ. ბათუმის საყრდენ გეგმასთან დაკავშირებულ ხუროთმოძღვრული ძეგლების ინვენტარიზაციის საქმეში.
რჩეული ნაშრომები: 1. ხადა, ისტორიულ-ხუროთმოძღვრული გზამკვლევი, თბ., 1983 (თანაავტორი); 2. ლეჩხუმი, ისტორიულ-ხუროთმოძღვრული გზამკვლევი, თბ., 1983 (თანაავტორი); 3. ბეთლემის კლდისუბნის არქიტექტურის კვლევის შედეგები, საისტორიო მოამბე, 6, თბ., 2004; 4. XVIII საუკუნის ერთი თბილისური ბანიანი სახლის შესახებ, საისტორიო მოამბე, 7-8, თბ., 2005; 5. XVIII ს-ის კოშკური საცხოვრებელი ბეთლემის კლდისუბანში, საისტორიო  მოამბე, 9, 2006;  6. არქიტექტურის რესტავრაცია საქართველოში, თბ., 2012 (ი.ელიზბარაშვილთან, ც. ჩაჩხუნაშვილთან და ხ. ჭურღულიასთან ერთად).

1. ხადის ხეობის უნიკალური კულტურულ-ისტორიული მნიშვნელობა, Heritage at Risk, 2016-2019 წლების მსოფლიო ანგარიში მემკვიდრეობის ძეგლებისა და საფრთხის ქვეშ მყოფი ადგილების შესახებ, ICOMOS-ის ელექტრონული გამოცემა, 2020;
2. თბილისის ურბანული მემკვიდრეობის დაფარული სამშენებლო ფენები, ARS GEORGICA, ელექტრონული ჟურნალი, სერია B, georgianart.ge. 2020;
3. მუცო – მთის ტრადიციული გამაგრებული დასახლების უნიკალური ნიმუში, საქართველოს სიძველენი N 22, თბ., 2019; გვ. 222-246;
4. გამაგრებული ისტორიული დასახლებები საქართველოს ჩრდილოეთ მთიანეთში, წგნ., 490 გვ., თბ., 2018 (თანაავტორი);
5. ზუგდიდის ეკატერინე დედოფლისეული სასახლის სახელოვნებათმცოდნეო კვლევა,ხელოვნების საერთაშორისო ცენტრის ელექტრონული გამოცემა www.gaccgeorgia.org. 2015; გვ. 7-63;
6. ისტორიული არქიტექტურის მეტამორფოზა, კულტურული მემკვიდრეობის კონსერვაციის რეგიონალური ჟურნალი N 3, rcchd.icomos.org.ge 2013;
7. არქიტექტურის რესტავრაცია საქართველოში (ისტორიოგრაფია, ტრადიცია, გამოცდილების ანალიზი), წგნ., 300 გვ., თბ., 2012 (თანაავტორი);
8. სიძველის შენარჩუნების ტრადიცია თბილისის ურბანულ მემკვიდრეობაში და დღევანდელი დანაკარგები, ACADEMIA, 2, თბ., 2011;  გვ. 131-145
9. თბილისი, კალა, ბეთლემის უბნის რევიტალიზაცია, პროგრამის ანგარიში, 2000-2010, თბ., 2011; (თანაავტორი);
10. რაც მუდმივი და განუმეორებელია თბილისში, ურბანული მემკვიდრეობის დაცვა: ძველი თბილისის იდენტობა და სული, კონფერენციის მასალები, თბ., 2010; გვ.68-73
11. ა. ქუთათელაძის სახელობის თბილისის სამხატვრო აკადემია, საქართველოს სიძველენი, N12, თბ., 2008, (თანაავტორი);
12. XVIII საუკუნის კოშკური საცხოვრებელი ბეთლემის კლდისუბანში, საქართველოს სიძველენი, N9, თბ., 2006;
13. XVIII საუკუნის ერთი თბილისური ბანიანი სახლის შესახებ, საქართველოს სიძველენი, N7-8, თბ., 2005;
14. ბეთლემის კლდისუბნის არქიტექტურის კვლევის შედეგები, საქართველოს სიძველენი, N6, თბ., 2004;
15. ძველი თბილისის პრობლემების ხასიათი ბეთლემის უბნის მაგალითზე, ხელოვნების ინტერდისციპლინარული კვლევის ლაბორატორიის არაპერიოდული გამოცემა, ალმანახი “ილიაზდი”, 1/01, თბ., 2002;
16. ურბანული მემკვიდრეობის დაცვის საკითხი, “ძველი თბილისის პრობლემა”, კონფერენციის მასალები საქართველოს ძეგლთა დაცვის დეპარტამენტი, თბ., 2001;
17. პირველი საერთაშორისო სასწავლო სემინარი საქართველოში, სამეცნიერო შრომების წელიწდეული, III, საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა დაცვისა და გამოყენების მთავარი სამეცნიერო-საწარმოო სამმართველო, თბ., 1998 (თანაავტორი);
18. ოძისის ეკლესიების კვლევისას წამოჭრილ საკითხთა ირგვლივ, სამეცნიერო შრომების წელიწდეული, III, საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა დაცვისა და გამოყენების მთავარი სამეცნიერო-საწარმოო სამმართველო, თბ., 1996;
19. ძველი თბილისის გადარჩენის პრობლემა XXI საუკუნის მიჯნაზე, საერთაშორისო სასწავლო კურსი – ხალხური ხუროთმოძღვრების მნიშვნელობა და მისი დაცვის პრობლემები (მოხსენებათა კრებული), თბ., 1996;
20. სამთავრო, ბუკლ., თბ., 1987;
21. გიორგიწმინდა, ძეგლის მეგობარი, N1, თბ., 1986;
22. ლეჩხუმი, წგნ., თბ., 1983 (თანაავტორი);
23. ხადა, წგნ., თბ., 1983 (თანაავტორი)

დაიბადა 1931 წელს, ქ. თბილისში.
ხელოვნების ისტორიკოსი, ცენტრის უფროსი მეცნიერი თანამშრომელი ხელოვნებათმცოდნეობის კანდიდატი, სამეცნიერო საბჭოს წევრი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო  –  შუა საუკუნეების ქართული ჭედური ხელოვნება და ქართული ხუროთმოძღვრება.
საქმიანობა  –  1983-1999 წლებში იყო ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორის მოადგილე სამეცნიერო დარგში; 1999-2005 წლებში  –  ინსტიტუტის დირექტორის მოვალეობის შემსრულებელი; არის მრავალი მონოგრაფიისა და გამოცემის სამეცნიერო რედაქტორი.
რჩეული ნაშრომები:  1. ანჩის კარედი ხატი, საბჭოთა ხელოვნება,  N5, თბ., 1976; 2. ვანის წმინდა გიორგის ეკლესიის საკურთხევლისწინა ჯვარი, Ars Georgica, 8-A, თბ., 1979; 3. XII საუკუნის ქართული ჭედური ხელოვნების ისტორიიდან, თბ., 1980; 4. ქართული ჭედური და ფერწერული ხატები, თბ., 1980(გ.ალიბეგაშვილთან ერთად);  5. XIV-XIX სს-ის ქართული ოქრომჭედლობა, ნაკვეთი პირველი (XIV- XVI სს.), თბ., 1987;  6. ქართული ჭედური ხატები, თბ., 1997;  7. გელათი, თბ., 2007 (თანაავტორი);  8.  ქართული ქრისტიანული ხელოვნება, ჭედურობა, თბ., 2008; მეორე გამოცემა 2010  (თანაავტორი).

1. მოწამეთის საწინამძღვრო ჯვარი, მაცნე, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ისტორიის, არქეოლოგიის, ეთნოგრაფიისა და ხელოვნების ისტორიის სერია, 3, თბ., 1965;
2. ტბეთის ოთხთავის ყდის მოჭედილობა, ძეგლის მეგობარი,  N9,  თბ., 1967;
3. მივხედოთ ბოლნისის რაიონის ძეგლებს, ძეგლის მეგობარი,  N18, თბ., 1969;
4. X-XI საუკუნეების ქართული ჯვარი ბერლინში, საბჭოთა ხელოვნება, თბ., 1971;
5. ვანის წმ. გიორგის ეკლესია, ძეგლის მეგობარი,  N29, თბ., 1972;
6. რემბრანტის ავტოპორტრეტი ჰააგის მუზეუმიდან, ფრესკა, თბ., 1974;
7. ნიჩბისის წმ. ნიკოლოზის ეკლესიის დათარიღებისათვის, ძეგლის მეგობარი,  N38, თბ., 1975;
8. ანჩის კარედი ხატი, საბჭოთა ხელოვნება,  N5, თბ., 1976;
9. ვანის წმინდა გიორგის ეკლესიის საკურთხევლისწინა ჯვარი, Ars Georgica, 8-A, თბ., 1979;
10. ქართული ჭედური და ფერწერული ხატები თბ., 1980 (გ. ალიბეგაშვილთან ერთად);
11. XII საუკუნის ქართული ჭედური ხელოვნების ისტორიიდან, თბ., 1980;
12. ბოლნისის სიონი, თბ., 1983;
13. XIV-XIX სს-ის ქართული ოქრომჭედლობა, ნაკვეთი პირველი (XIV-XVI სს.),  თბ., 1987;
14. ქართული ხუროთმოძღვრება (წინაქრისტიანული ხანიდან მოყოლებული XX საუკუნის 70-იან წლებამდე), საბავშვო ენციკლოპედია, ტ. XII, თბ., 1987;
15. ორი საწინამძღვრო ჯვარი დავით აღმაშენებლის წარწერით, ჯვარი ვაზისა,  N1, თბ., 1989;
16. De l‛ histoire des relations georgiennes-gzecquies. Byzance et la Geoirgie, Symposium Athens, 1991;
17. ქართული ხატები, თბ., 1994 (გ. ალიბეგაშვილთან ერთად);
18. ქართული ჭედური ხატები, თბ., 1997 (გ. ალიბეგაშვილთან ერთად);
19. ანჩის კარედი ხატი (ისტორია და თავგადასავალი) საყდარი, 2-3, თბ., 1999;
20. Medieval Georgian Repousse, Perception of Byzantium and Its Neighbours, ნიუ-იორკი, 2001;
21. რა გადაგვირჩა მცხეთური ჯვარ-ხატებიდან, საქართველოს საპატრიარქო,  N4, თბ., 2001;
22. ვახტანგ ბერიძე, Academia, ტ. II, თბ., 2001;
23. ვახტანგ ბერიძე, ქართული ხელოვნების ნარკვევები,  II,  თბ., 2002;
24. კახეთის ოქრომჭედლობა, წგნ. კახეთი, თბ., 2005;
25. საოქრომჭედლო ხელოვნება, სტატია   –   Грузия, Православная энциклопедия, т. XIII, М., 2006;
26. ქართული ქრისტიანული ხელოვნება, ჭედურობა, თბ., 2008.

(1930, თბილისი  –  1998, თბილისი)
ხელოვნების ისტორიკოსი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი, სწავლობდა თ]ილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტზე, ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის ასპირანტურაში.
1958 წლიდან მუშაობდა ამავე ინსტიტუტში მეცნიერ თანამშრომლად, 1963 წლიდან იყო საქართველოს მხატვართა კავშირის წევრი, 1967-1973 წლებში  ლექციებს კითხულობდა თბილისის სამხატვრო აკადემიის  ხელოვნებათმცოდნეობის ფაკულტეტზე, 1978 წლიდან მუშაობდა  საქართველოს ისტორიის და კულტურის ძეგლთა დაცვის სამმართველოში უფროს მეცნიერ თანამშრომლად, განყოფილების გამგედ.
ეკატერინე პრივალოვას ძირითადი საკვლევი თემა იყო შუა საუკუნეების ქართული მონუმენტური ფერწერა და მისი დაცვის პრობლემები, მისი ურთიერთობა ბიზანტიურ მხატვრობასთან, აგრეთვე, თანამედროვე ქართული ხელოვნება. მეცნიერის ნარკვევები გამოქვეყნებულია ქართულ, რუსულ, დასავლეთევროპულ სამეცნიერო პერიოდიკაში.
1992-1993 წლებში იყო შ. ამირანაშვილის სახელობის ხელოვნების მუზეუმის დირექტორატის წევრი. 1996 წლიდან – ძველი კედლის მხატვრობის ტექნიკური კვლევის ცენტრის “ბეთანია” – დირექტორი.
ე. პრივალოვა მონაწილეობდა ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილ I (ბერგამო, იტალია 1974),  III (ბარი, ლეჩე, იტალია 1980), IV (თბილისი, 1983) საერთაშორისო სიმპოზიუმებში, ბერძნულ-ქართული ხელოვნებისადმი (პატმოსი, საბერძნეთი 1981), სტუდენიცას მონასტრის 800 წლისადმი (ბელგრადი, იუგოსლავია 1986) მიძღვნილ კონფერენციებში, მხატვრულ-კულტურულ კითხვებში “ბიზანტია და საქართველო” (ათენი, საბერძნეთი 1990), საერთაშორისო სიმპოზიუმში “ათონის მთის ხელოვნება ბიზანტიურ პერიოდში” (თესალონიკი, საბერძნეთი 1997).
ე. პრივალოვა იყო ICOMOS-ის საქართველოს ეროვნული კომიტეტის,  IOFA-ს, საბერძნეთის ქრისტიანული არქეოლოგიის საზოგადოების საპატიო წევრი, ხელოვნების საერთაშორისო ცენტრში პროგრამა  – “ყინწვისის ფრესკების გადარჩენის” მთავარი კონსულტანტი, შუა საუკუნეების ქართული ხელოვნების ძეგლების აღდგენისა და კონსერვაციისადმი მიძღვნილი ყველა პროგრამისა და მოძრაობის აქტიური წევრი, სამეცნიერო-პოპულარული ფილმების თანაავტორი.
რჩეული ნაშრომები: 1. Зураб Нижарадзе, М., 1972; 2.  Павниси, Тб., 1977; 3. Роспись церкви Георгия Калаубанского близ Мцхета,  Ars  Georgica, № 8-А, 1979;  4.  Роспись Тимотесубани, Тб., 1980; 5.  ბეთანიის ტაძრის მოხატულობა – საბჭოთა ხელოვნება, N2, 1980; 6.  ელენე ახვლედიანი (ალბომი), თბ., 1980;  7. Nouvelle donnée  Betania, – Symposium  international sur l‛ art Georgian, Tbilisi, 1983;  8. ვარძია, თბ., 1987 (ქართულ, რუსულ და ინგლისურ ენებზე);  9. Роспись церкви “Вознесения”  –  “Амаглева” в Озаани, Ars  Georgica, 9-А, 1987;  10.  Certain particularites des peintures murales Georgiennes des XI-XIII siecles, Belgrads, 1988;  11. Некоторые особенности грузинских росписей рубежа XII-XIII  вв., Ars  Georgica,  10-А, Тб., 1991; 12. შუა საუკუნეების ქართული კედლის მხატვრობის ერთი თავისებურების შესახებ ზემო კრიხის მთავარანგელოზთა ეკლესიის  მაგალითზე,  წელიწდეული, 1, თბ., 1995; 13. ზოგი რამ ტაო-კლარჯეთის მოხატულობის  შესახებ, საქართველოს ეკლესიის, ქართული სასულიერო მწერლობის და ქრისტიანული ხელოვნების ისტორიის საკითხები, თბ., 1998.

1. «სასწაული სარკინოზზე» იკვისა და ფავნისის კედლის მხატვრობაში, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მოამბე,  ტ. XXVIII,  N6, 1962;
2. Художественное решение двух композиций “чудес” св. Георгия в грузинских росписях зрелого средневековья. Вестник АН Грузии, № 1, Тб., 1963;
3. Первый художник государства, к 125-летию со дня рождения Е. Матейко. Вечерний Тбилиси, № 146, Тб., 1963;
4. შუა   საუკუნეების ქართული პორტრეტის ისტორიიდან (XII საუკუნის საქტიტორო პორტრეტები ფავნისში), ძეგლის მეგობარი,  N8, 1966;
5. მურყმელის «მაცხვარის» მოხატულობა უშგულში, ძეგლის მეგობარი,  N29, 1972;
6. Зураб Нижарадзе, М., 1972;
7. Слово об учителе (Памяти академика Г. Чубинашвили), Литературная Грузия, № 4,1973;
8. «არს კიმოთისმანს მონასტერი გუმბათიანი…», ძეგლის მეგობარი,  N38, 1975;
9. ჭილაანთ ციხე-დარბაზი დუშეთში, ცისკარი,  N6, 1977;
10. Павниси, Тб., 1977;
11. ალეკო გორგაძე, საბჭოთა ხელოვნება, ¹9, 1979;
12. Роспись церкви Георгия Калаубанского близ Мцхета,  Ars  Georgica, № 8-А.,
13. Роспись Тимотесубани, Тб., 1980;
14. ელენე ახვლედიანი (ალბომი),  თბ., 1980;
15. ქართული მონუმენტური ფერწერის კოპირების ისტორიიდან, მეცნიერება და ტექნიკა,  N11, 1980;
16. ბეთანიის ტაძრის მოხატულობა,  საბჭოთა ხელოვნება,  N2, 1980;
17. Nouvelles donné Betania,  Symposium  international sur l  art Georgian, Tbilisi, 1983;
18. დღის წესრიგშია ქართული კედლის მხატვრობა   –   მასალა დისკუსიისთვის ძეგლის მეგობარი,  72, 1986;
19. ვარძია, თბ., 1987 (ქართულ, რუსულ და ინგლისურ ენებზე);
20. Роспись церкви “Вознесения” – “Амаглева” в Озаани,   Ars  Georgica, 9-А , 1987;
21. Certain particularites des peintures murales Georgiennes des XI-XIII siecles, Belgrads, 1988;   
22. Некоторые особенности грузинских росписей рубежа XII-XIII  вв.,  Ars  Georgica,  10 – А, Тб., 1991;
23. შუა საუკუნეების ქართული კედლის მხატვრობის ერთი თავისებურების შესახებ ზემო კრიხის მთავარანგელოზთა ეკლესიის  მაგალითზე,  წელიწდეული, 1, თბ., 1995;
24. ზოგიერთი შენიშვნა ტაო-კლარჯეთის მოხატულობის  შესახებ, წელიწდეული,  II,  თბ., 1996;
25. ზოგი რამ ტაო-კლარჯეთის მოხატულობის  შესახებ, საქართველოს ეკლესიის, ქართული სასულიერო მწერლობის და ქრისტიანული ხელოვნების ისტორიის საკითხები, თბ., 1998;
26. კვლავ ზოგი რამ ტაო-კლარჯეთის მოხატულობის  შესახებ,  წელიწდეული   IV-V,  თბ., 1999-2002.